Gmina Słupno z woj. mazowieckiego podjęła uchwałę o przystąpieniu do ZGW RP. Witamy serdecznie w naszych szeregach i wierzymy, że wspólne działanie będzie jeszcze bardziej efektywne!
Gmina Słupno położona jest w północno – zachodniej części województwa Mazowieckiego, na prawym brzegu Wisły w centralnej części powiatu płockiego. Gmina Słupno graniczy od zachodu z miastem Płockiem, od północy z gminą Radzanowo,
od wschodu z gminą Bodzanów. Południowa granica gminy biegnie wzdłuż rzeki Wisły. Łączna długość granic gminy liczy ok. 50 km. Terytorium gminy Słupno ma całokształt nieregularny, przy czym zachodnia część – miejscowość Nowe Gulczewo – przylega bezpośrednio do płockich osiedli mieszkaniowych – Podolszyce Północ i Imielnica, oddzielonych jedynie
Gmina Słupno położona jest w północno – zachodniej części województwa Mazowieckiego, na prawym brzegu Wisły w centralnej części powiatu płockiego. Gmina Słupno graniczy od zachodu z miastem Płockiem, od północy z gminą Radzanowo,
od wschodu z gminą Bodzanów. Południowa granica gminy biegnie wzdłuż rzeki Wisły. Łączna długość granic gminy liczy ok. 50 km. Terytorium gminy Słupno ma całokształt nieregularny, przy czym zachodnia część – miejscowość Nowe Gulczewo – przylega bezpośrednio do płockich osiedli mieszkaniowych – Podolszyce Północ i Imielnica, oddzielonych jedynie szerokością ulicy Wyszogrodzkiej.
W skład gminy wchodzi również wyspa Kępa Ośnicka i dwa półwyspy: Kępa Liszyno i Kępa Wykowo. Powierzchnia Gminy wynosi 75,14 km2, w tym grunty rolne zajmują 52,81 km2, a tereny leśne – 8,23 km2.
Na terenie Gminy Słupno mieszka 7724 osób (stan na 31 grudnia 2018 roku).
W okresie ostatnich lat odnotowano wzrost liczby ludności gminy. Od 2015 r. zaobserwowano utrzymujący się dodatni przyrost naturalny.
Największymi miejscowościami gminy są siedziba gminy – Słupno, liczące 2035 mieszkańców oraz Nowe Gulczewo z 1303 mieszkańcami. Natomiast najmniej mieszkańców odnotowano w Szeligach i Mijakowie.
Rys historyczny
Ziemie stanowiące obecnie terytorium gminy Słupno od zarania dziejów były atrakcyjne osadniczo. Dowodzą tego liczne znaleziska archeologiczne, szczególnie w Szeligach, gdzie odkryto grodzisko z VI-VII w n.e. Drugie grodzisko znajduje się w Słupnie nad rzeką Słupianką. Pierwsze wzmianki na temat Słupna były już w XII stuleciu. W Kodeksie Mazowieckim napisano: „…w roku 1254 Komes Żyro, wojewoda mazowiecki z rodu Powałów Ogończyków, nadał za duszę swego ojca i swoich przodków dziedziczną wieś Słupno Kościołowi Płockiemu…”, a dwieście lat później (w 1443), biskup Paweł Giżycki nadał ją archidiakonowi Ściborowi. Po dalszych trzech wiekach, w 1729, Słupno przekazano Zakonowi norbertanek w Płocku.
Według spisu parafialnego z roku 1817 w Słupnie mieszkało 277 mężczyzn i 280 kobiet. W roku 1831 Słupno było miejscem ostatniej narady czterdziestu generałów Sztabu powstania listopadowego, a od 28 listopada 1940 do 1941 Niemcy więzili tu bł. arcybiskupa Antoniego J. Nowowiejskiego i bł. biskupa Leona Wetmańskiego przed wywiezieniem ich do obozu pracy przymusowej Soldau (KL) w Działdowie, gdzie obaj zginęli. W sierpniu 1942 r. bestialsko zamordowano tu 25 Polaków – mieszkańców Słupna i okolic.
Po II Wojnie Światowej największy wpływ na miejscowe społeczeństwo wywarła industrializacja Płocka, a zwłaszcza budowa wielkich zakładów rafineryjno – petrochemicznych. W okolicach Cekanowa wzniesiono ogromny park zbiorników (PERN „Przyjaźń), gdzie magazynuje się ropę naftową.
Gminę Słupno powołano do życia w 1989 r. w wyniku decyzji o zmianie granic miasta Płocka i wcieleniu miejscowości Borowiczki – dotychczasowej siedziby gminy, do Płocka.